آن
چه بیشتر به جنبه معاشرتی مربوط میشود ، آشکار کردن محبت و علاقه به دیگران است. اگر کسی را دوست داریم، اعم از دوستان،والدین،همسر،فرزندان و ... این محبت را به زبان آوریم و آن را ابراز کنیم و در دل نگه نداریم.
ابراز دوستی و اظهار علاقه ، خود ما را هم مورد علاقه و محبت دیگران قرار میدهد.معاشرت گرم و محبت آمیز با دیگران، هنری است شایسته که باید کوشید این ادب اجتماعی را فرا گرفت و به کار بست.
پس چرا ما اینقدر بی عاطفه شده ایم که تازه ، وقتی طرف می میره ، یادمان می افته که
چقدر دوستش داشتیم و ای کاش بیشتربهش محبت می کردیم و ای کاش ...
چرا همیشه می گیم از فردا؟
چرا همین امروز نه؟؟
اصلا" چرا همین الان نه؟؟
پس از کی؟
مااز کجا می دونیم کی می میریم؟
یا از کجا می دونیم که طرف مقابلمون کی می میره؟
چرا همیشه باید یه جای حسرت برای خودمون باقی بزاریم؟
چرا همیشه باید یه ای کاش تو زندگیمون باشه؟
ای کاش...
ای کاش...
